Wyobraź sobie, że możesz sfinansować badania nad leczeniem raka piersi, włączyć się do dużego projektu badawczego, bądź korzystać z komercjalizacji jego wyników. Finansowanie społecznościowe inicjatyw naukowych doskonale nadaje się do zmniejszenia kilku problemów, z którym borykają się badacze.
Po pierwsze, jest źródłem finansowania alternatywnym do grantów i badań sponsorowanych, które nie pokrywają wszystkich potrzeb naukowców. Po drugie, promuje przedsięwzięcia naukowe i zwiększa zainteresowanie szerokiej publiczności ich wynikami. Wiedzieliście, że być może to, jak głosujemy, jest zapisane w naszych genach? Nie chcecie sfinansować projektu stworzenia i zamontowania kamer do monitoringu pingwinów?
Kilka przykładów wykorzystania finansowania społecznościowego w nauce:
My Projects od Cancer Research UK
Cancer Research UK to fundacja, która uruchomiła platformę, na której po wybraniu konkretnej odmiany raka (choroby), można finansować zgłoszone projekty badawcze.
Projekty badawcze są naprawdę ważne i warte wsparcia. Sam szukałem polskiej organizacji, która prowadzi badania nad leczeniem raka, żeby przekazać jej 1% podatku (i nie znalazłem).
[divider scroll_text=””]
SciFund Challenge
Scifund Challenge to akcja prowadzona na portalu Rockethub, w której finansowanie kilkudziesięciu projektów badawczych pozyskiwane jest od społeczności w modelu znanym z kickstartera. Tegoroczna edycja jest drugą, a kilka projektów już przekroczyło założone cele finansowe.
[divider scroll_text=””]
Portal Petridish.org
Petridish.org jest kolejnym portalem crowdfundingowym dla naukowców. Co ciekawe selekcji projektów wspierający mogą dokonać nie tylko wg. kategorii, czy regionu, ale nagród, które dostaną w zamian za wsparcie. Skoro nie każdy rozumie, czym tak naprawdę badacz będzie się zajmował, to wystarczy opisać pokrótce projekt, ale w zamian zaoferować koszulkę, czy album z fotografiami.
[divider scroll_text=””]
Scifiles.org
Scifiles.org to odpowiednik petridish, nieco mniej popularny, ale nadal dowodzący, że jest mnóstwo projektów, które nadają się do przedstawienia szerokiej widowni i zainteresowania jej ich tematyką.
[divider scroll_text=””]
Jest też wiele przykładów crowdsourcingu badań naukowych, gdzie ogromna społeczność wirtualna osobiście uczestniczy w projekcie. Nierzadko jest to więcej warte, niż środki, które możnaby pozyskać. Za przykład niech posłuży inicjatywa badania poziomu radioaktywności Radioactive@Home, czy nasłuchiwania odgłosów z kosmosu w ramach Seti@Home, o których już pisałem.
Społecznościowe finansowanie nauki to niesamowita możliwość dla badaczy do realizacji nawet najbardziej szalonych eksperymentów, a jednocześnie zainteresowania ludzi swoją pracą. Gdyby taka forma gromadzenia środków była w Polsce legalna z pewnością bylibyśmy świadkami wielkich eksperymentów, pokazów i interesujących badań. Nie boję się o kreatywność badaczy, ani niedobór pytań, na które wciąż brak naukowych odpowiedzi. Nie martwię się też o to, że nie znajdą się pasjonaci, którzy z trudnych zagadnień wyższej nauki zrobią atrakcyjny dla społeczności show i tym nakłonią ją do wsparcia. Pozostaje więc walczyć o regulację mechanizmu finansowania społecznościowego, bo o zaaplikowanie go do badań naukowych zadbają z pewnością sami zainteresowani!
